mętny i niesmaczny
Lubię filmy Gilliama, ale "Kraina traw" to kompletne nieporozumienie. Obraz do niczgo nie zmierza, rozmywa się, nudzi i zniesmacza. Tak, jest tu historia osamotnionego dziecka, uciekającego w krainę wyobraźni (Jodelle Ferland jest bardzo dobra!), ale obok niego widzimy same szalone, emocjonalnie zaburzone postaci. To jakiś absurd, bez choćby cienia realizmu. Podejrzwam, że książka Mitcha Cullina może wywrzeć wrażenie (nie czytałam), niestety ralizacja filmowa to porażka. Nie osładzają jej ani piękne zdjęcia, ani światło, ani udział Jeffa Bridgesa czy Jennifer Tilly. Zastanawiam się coraz częściej na czym polega fenomen przyznawania nagród na festiwalach (ten dostał FIPRESCI na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian)? Im bardziej niezrozumiały i bełkotliwy przekaz reżysera, tym bardziej gromkie brawa...

Przeczytajcie książkę
A ja polecam książkę, która od samego filmu jest dziesięciokroć bardziej odziaływująca na psychikę. Film po prostu nie mógł tego oddać

zakręcony :)
Zakręcony i to mocno :) Czułam sie trochę, jakbym oglądała Las Vegas Parano w wersji... dziecięcej. ;) Warto zobaczyć ten film, poczuć moc wyobraźni, wspaniałej wolności i nieskrępowania, ale jednocześnie wielkiego osamotnienia dziecka.
Podziwiam małą aktorkę i gratuluję reżyserowi :)))

nie moge sie pozbierac
jeszcze 2 godziny po obejrzeniu nie moglam dojsc do siebie. to dziwny film - szalona wizja, terry gilliam w doskonalej formie...ale dawno nie ogladalam tak okrutnego filmu. chorego. czulam sie zbrukana, mimo braku przemocy, seksu czy innych standardowych obrzydliwosci. tridno o tym pisac, wszystko opiera sie na emocjach...